MÔJ ŚLÔNSK

Miyszkôm na Ślônsku. Godajôm, że cornym,

kaj berkmôn podobny do Murzina,

kaj walôm sie chałpy z cegły cerwôny,

kaj smrodzôm i kopcôm ze kômina.

Miyszkôm na Ślônsku, wtory jest piykny,

roztomajcie krasiaty i swojski.

Tak godôm jo, niy żodyn istny.

Tu jest nojzocniejszy kônsek Polski.

Tukej sôm gôry, zielône lasy,

pola i gruby kaj sie fedruje,

ludzie robotni a niy mamlasy

i piykno godka, co serce raduje.

Zaś nasze dziołszki jak sie wystrojôm,

to keby danga z nieba tu zeszła,

bezto Ślônzoki Ślônzockôm przajôm,

bo baba ze Ślônska jest nojgryfniejszo.

Môj Ślônsk jest piykny. Durch byda godać.

I niy môm na łocach rôżowych bryli.

Wto mi niy wierzi musi przijechać

i powiy, że nos niy docyniyli.

                                 H.L.