WIOSYNNE LUFTŮWANIE

Słôńce ciepło do nos łoko

kajś tam z niybieskigo sztoku.

Nawet kogoś łoślepiyło.

No a po co to zrobiyło?

Może chce nôm bez to pedzieć:

trza sie lufnôńć a niy siedzieć.

Wiosna to czas luftůwanio!

Słôńce z dôma nos wyganio.

Mônia z Lyńkôm par am poszły

by poszukać kajś ty wiosny.

To co łône łobejrzały

zaroz Bercie wyklachały,

że Herbet łaziył  z kijami

i durch kukoł za dziołchami,

że Nyśka baźki poszukała

z tego palma bydzie miała,

że Luca sie niy luftuje

ino Alojza pilnuje,

by niy uciyk po kryjomu

szukać mojikôw przi domu,

że Klara pierziny wiyszała

i ło pot je łozerwała,

a piyrze Anie wleciało

do lauby, co jôm malůwało

dwóch kamratów łod Ignaca.

Jedyn mioł brzuch a drugi glaca.

Potym Bercie tyż pedziały

jak gardiny szpanůwały

Tekla z Hildôm na szpanerze

co stoł w siyni przi rolerze.

Ino sie niy dowiedziały

skônd tyn kartofelmyjl miały,

by wyskrôbić te gardiny,

serwet i poszwy na pierziny.

Ło Zefliku tyz pedziały,

że na placu go widziały

przi klupaniu dwóch tepichôw

koło klotki łod krôlikôw.

Pyjter hajcůwoł w wyndzoku

i bydzie jak łôńskigo roku

robiył na świynta wyndzônki

bo potrzebne do świyncônki.

A bajtle u Cile siedziały,

cołko izba pociaprały,

bo chcôm zrobić fajny goik

i jajcami go łobstrojić.

I tak dugo by godały

kogo z kym i kaj widziały,

ale ćma sie już zrobiyło.

Kôniec luftůwanio było.

H.L.